PATOAVENTURAS



Título original: DuckTales
Año: 1987
Duración: 22 min.
País: Estados Unidos
Dirección: Bob Hathcock, James T. Walker, Alan Zaslove, Terence Harrison, Carl Barks
Guion: Michael Keyes, Len Uhley, Carl Banks
Música: Ron Jones, Mark Mueller (Intro)
Reparto: Animation
Productora: Walt Disney Television Animation / TMS Entertainment
Género: Aventuras, comedia infantil, animación


A serie conta as aventuras de Gilito McPato xunto cos seus sobriños Juanito, Jorgito e Jaimito despois de que o seu tío o Pato Donald os deixara ao seu cargo tras enrolarse na mariña. Eles catro acompañados sempre polos seus leales amigos Joe McQuack, Ungenio Tarconi, Sra. Beakley e Rosita viviran unha serie de peripecias intentando aumentar a fortuna de Tio Gilito (o pato máis rico do mundo) buscando tesouros ou protexéndoa dos diferentes inimigos que queren apoderarse dela (Isidoro Dorado, os Golfos Apandadores...)A serie ten lugar principalmente en Patoburgo, unha cidade ficticia de Estados Unidos, aínda que en moitas ocasións viaxarán a exóticos lugares e incluso épocas pasadas (Grecia Clásica, época do Rey Arturo...) en busca de aventuras.


A serie está composta por 100 capítulos divididos en 4 temporadas (65 na 1ª, 10 na 2ª, 18 na 3ª e 7 na última). En Estados Unidos o primeiro episodio foi emitido o 18 de septiembre de 1987, e continuou ata 1990. En España foi emitida durante os 90 por TVE e mais tarde por Toon Disney e Disney Channel unha vez entrados os anos 2000.

Esta serie supuxo un cambio de rumbo no referente a animación en Disney. Previamente as series de debuxos perderan a frescura da época dourada, coa intención de cambiar isto Disney, nun arriscado movemento, inverteu moito diñeiro co fin de crear animación de maior calidade con fin de recuperar a inversión mediante a distribución en outros canles de TV. Está era unha practica común con series de imaxe real, pero foi algo completamente innovador no campo da animación. Isto supuxo en gran parte que Patoaventuras se convértese en un éxito a nivel internacional, convertendose incluso na primeira serie de animación americana emitida na URSS tras a guerra fría.


Actualmente a serie é considerada como unha da mellores do xénero de animación, pretixiosas webs como Watchmojo, IGN, MTV a situan entre as 10-20 mellores de todos os tempos.

Debido ao seu impacto que tivo a serie xurdiron unha serie de programas que seguían o mesmo estilo que Patoaventuras, entre estos programas destacan Aventureros del aire (xurdida a partir do personaxe de Joe McQuack e que usaba personaxes do Libro da Selva) e Chip y Chop: Guardianes rescatadores. Xunto cos programas anteriores Patoaventuras tamén tivo varias spin-offs utilizando o tirón dos patos, entre as máis famosas están Pato Darkwing, Quack Pack e Los campeones (serie que incluso deu nombre a un equipo de hockey durante os 90 da liga profesional máis importante de EE.UU).


Ademais o éxito comercial permitiu incluso que se rodara una película en 1990 esta considerouse a conclusión da serie. Sen embargo o exito conseguido pola película quedou lonxe do acadado nun principio pola serie, aínda que esto non impediu que se seguirá sacando material relacionado, como varios videoxogos e libros que acompañaban a animación. Finalmente en 2017, tras 30 anos despois da emisión da serie orixinal, sae un reboot de Patoaventuras, pero que replantea a historia ademais revelar algunhas partes da historia que orixinalmente quedaban sen resposta.

Cabe destacar que un dos aspectos mais recordado de Patoaventuras é a pegadiza musíca da súa cabeceira, esta foi composta en tan so 45 minutos por Mark Mueller (un artista americano tamén coñecido por crear a melodía de outras series de animación de Disney como Chip y Chop: Guardianes rescatadores). A canción chamada DuckTales foi premiada pola Sociedade Americana de Compositores, Autores e Editores e está amplamente considerada como unha das mellores melodías  de serie de TV de todos os tempos. Ademais a súa tradución e adaptación a outros idiomas (español, hindú, ruso, italiano, rumano e húngaro entre outros) non supuxo case ningún cambio o que permitiu a súa difusión internacional de maneira máis sinxela.

En canto a amizade podemos observar que está presenta na serie de diferentes formas, primeiro e de maneira maís directa en Juanito, Jorgito e Jaimito. A medida que a serie avanza aparecen novos perosnaxes que se unen a o grupo dos tres irmans como Doofus ou Buba. Destos dous e salientable a figura de Doofus que representa de forma mais clara os valores da lealtade e a amizade. Con Buba (un cavernicola que viaxa con eles no tempo) podemos ver como a amizade que ten con Juanito, Jorgito e Jaimito permite que sexa aceptado por Gilito e que se adapte pouco a pouco ao mundo moderno.


Por outra parte podemos os efectos da amizade a modo de lección moral que aprende, na maioria dos casos, Tio Gilito. De esta maneira os capitulos empezan con Gilito querendo conseguir algun tipo de tesouro o riqueza de maneira moi obstinada e avariciosa, o que termina sendo perxudicial para os seus compañeiros ou familiares, de esta forma vaise creando un dilema moral no interior de Gilito, qué é máis importante a súa fortuna ou os seus familiares e amigos? De está forma os capítulos terminan en moitas ocasións con Gilito renunciando ao tesouro e dando a entender que en realidade a súa fortuna son os seus amigos e sobriños.



Esta serie foi escollida baixo o criterio de series de debuxos animados que potencian a amizade.


Elías Fernández Moldes

Comentarios

  1. Ficha técnica, algo escasa. Aínda que todas as persoas do equipo presentades a mesma pauta.
    Por que supuxo un cambio, por que perderon a frescura da época dourada, e que significa a frescura¡ Por que se considera unha das mellores series?
    Sigue emitíndose en España?
    Para algunhas afirmacións, necesitaríamos algunha cita, e tamén algunha referencia aos personaxes, e que representaban na serie e algo sobre o argumento, non está claro a que se dedicaban os personaxes. Hai que revisar o guión do traballo para tentar responder as cuestións que se formulaban no mesmo.
    En canto as fontes, por exemplo, Toonopedia, tamén hai autoría, Donald D. Markstein.
    Aceptable a proposta, pero faltan cousas do guión.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares